info

Agemene informatie en het ontstaan van Rooimatten Revisie NOP

Voorheen Zeefbanden Service Flevoland.

Opgericht door dhr. B Platje in 1998 en bij gestaan in de werkzaamheden en ontwikkelingen door dhr. M. de Graaf zijn wij tot de conclusie gekomen dat we rooimachine en spoelerijmatten een nieuwe toekomst kunnen geven, door deze te reviseren (de oude spijlen hergebruiken op nieuwe rubbers). De spijlen zijn nl. duurder dan het rubber vooral de twinspijlen en RVS spijlen komen hiervoor in aanmerking. Het bedrijfje is in 2000 over gedaan aan dhr. M. de Graaf en deze is onder de naam Rooimatten Revisie Noordoostpolder (R.R.N.) doorgegaan.

In 2003 is er wat gemoderniseerd en is de klinktijd terug gedrongen met ongeveer de helft. De spijlen worden met zorg van het oude rubber gehaald, de spijlen die stuk of niet goed meer zijn worden vervangen door nieuwe spijlen. Hierna komen de spijlen weer op het nieuwe rubber met behulp van de spijl aan te drukken en dan te klinken. Hierdoor ontstaat er een zeefmat die een hele tijd mee kan, voor minder dan de prijs van een nieuwe mat.

In memoriam

Na een ziekbed van een paar maanden is overleden de uiteindelijke bedenker van het reviseren van zeefbanden (spijlenbanden voor rooi en spoelmachines)

Bé Platje

* 14 september 1950

† 7 september 2010

In 1996 kwam Bé bij loonbedrijf Blok B.V. werken en waar ik (Marco de Graaf) kennis maakte met deze vakman en veel van hem heb geleerd. Hier ontstond dan ook het idee om zeefbanden te gaan reviseren . Na veel proberen en testen in zijn vrije uren is het hem dan ook gelukt om het voor elkaar te krijgen . Na dat het uit elkaar halen van de spijlen moesten deze ook weer op trekriemen gemonteerd worden. Maar Bé zou Bé niet zijn om ook dit voor elkaar te krijgen en ging weer aan het slijpen en lassen om hier weer wat voor te maken.

De eerste klinktafel was dus eerst met spierkracht de spijl op de riemen drukken met een hefboom en dan vast hameren met luchtdruk . Later hebben we dit aandrukken met een hydrolische cylinder die we dan heen en weer schoven naar de andere trekriem.

Het begin was er in 2000 heb ik het overgenomen van Bé en nog veel dingen veranderd met raad en soms ook hulp van Bé.

Ook buiten het werk leerden wij Bé en zijn vrouw Akke († 5 augustus 2004) beter kennen en hebben vele vaartochtjes met de boot (elsa) gemaakt. Na de verhuizing naar Espel heeft hij de boot verkocht en hebben deze met zijn tweeën tussen de ijsschotsen door naar friesland gevaren wat een heel avontuur is geweest .

In 2003 zijn we eind mei voor 14 dagen met de motoren naar de TT Isle of Mann geweest waar ik vele mooie momenten aan over heb gehouden.

In 2004 overleed zijn Akke aan dezelfde ziekte als Bé Longkanker hier had hij het tot op zijn sterfdag nog moeilijk mee hierna in 2005 overleed ook nog Elza (friese stabei) nog een moeilijke periode voor hem want Bé zonder hond kon niet. Na een tijdje kocht hij een kooikertje en noemde haar Elsa . Waar Bé ging, ging ook het hondje mee (ook naar het werk bij Mulder in Tollebeek waar zij dan ook een eigen plekje in de kantine had).

Ik wij (ook mijn wederhelft Annemarie) hebben veel mooie en dan ook nare herinneringen aan Bé maar zijn wel erg blij en dankbaar dat wij deze man gekend hebben.

Wat zullen wij je gigantisch gaan missen hier op deze aardkloot .

Groetjes Marco en Annemarie